Όνειρα που σβήνουν το χάραμα... κι αφήνουν μια θλίψη στη ψυχή...
Μεγάλο πράγμα το ό,τι ανεκπλήρωτο· στόχος, όνειρο, πάθος, έρωτας... αφήνει μια γλυκόπικρη στη γεύση πληγή... Όλα εκείνα τα Αν... που σου τριβελίζουν το μυαλό και δε σ' αφήνουν να ησυχάσεις, να ξεχάσεις ή να ξεπεράσεις.
Εξιδανικεύεις το πρόσωπο – όνειρο (ή οτιδήποτε άλλο) και αν τύχει κάποιος, έστω να προσπαθήσει να σπάσει την εικόνα που 'χεις πλάσει στο μυαλό σου, ο θυμός που ξεπηδάει από μέσα σου είναι ικανός για μεγάλη ζημιά.
Αν τύχει, και χρόνια μετά έρθεις αντιμέτωπος με το αντικείμενο του πόθου σου και διαπιστώσεις ότι δεν είναι καθόλου έτσι όπως το φανταζόσουν... η απογοήτευση που νιώθεις αγγίζει τα όρια της κατάθλιψης.
Λίγο η ελπίδα... "Ποτέ δε ξέρεις! Μπορεί και να...". Μεγάλη δύναμη αυτές οι δύο προτασούλες· ειδικά, όταν η καθημερινότητα σου με το ζόρι τραβάει... αυτές οι προτασούλες σε σηκώνουν απ' το κρεβάτι, αυτές σε βοηθάνε να βγάλεις και την υπόλοιπη μέρα.
Κι όταν κουλουριάζεσαι παρέα με τη μοναξιά σου ( ξέρεις! αυτή που έχεις δίπλα σου 10 άτομα και δεν υπάρχουν...), είναι οι αναμνήσεις και τα αν που σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια ή στραβά χαμόγελα και σε κάνουν να κοιτάς τριγύρω για να διαπιστώσεις εάν σε βλέπουνε, εάν σε πήρανε χαμπάρι...
Κι άλλες φορές, θυμός! Θυμώνεις με τον εαυτό σου για όλα όσα είπες ή δεν είπες, για όσα έκανες ή δεν έκανες, για όσα έβαλες τους άλλους πάνω από τον εαυτό σου, τα θέλω σου, τις ανάγκες σου... για τη δειλία και τις ανασφάλειες σου...
Και ξανά απ' την αρχή... Όσο περνάει ο καιρός, είναι πιο διάσπαρτες οι σκέψεις, αλλά υπάρχουν... Μοιάζει, σαν να μη θέλεις στην πραγματικότητα να απαγκιστρωθείς από δαύτες... Λες και αν βάλεις τη τελεία, θα γκρεμιστεί ο μικρόκοσμος σου... θα χάσεις τους λόγους ύπαρξης σου...
Άμα ήθελες κάτι, ας το έκανες!
Άμα δε το έκανες, ξεπέρασε το!
Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη· Αν το ήθελες πραγματικά... θα το είχες κυνηγήσει! Κι αν δε το έκανες... δε το 'κανες. Αξίζει να μιζεριάζεις για κάτι που πλέον δεν αλλάζει;;; Αυτό που μπορείς να αλλάξεις όμως, είναι το ΤΩΡΑ σου! Ως προς αυτό, δεν έχεις καμιά δικαιολογία (αν και είμαι σίγουρη ότι μπορείς να βρεις πολλές).
Πάρε λοιπόν τη ζωή σου στα χέρια σου και την ευθύνη του εαυτού σου μη την παραχωρείς πουθενά. Ό,τι δε σου αρέσει, ΑΛΛΑΞΕ το! Ό,τι σε καίει να κάνεις, ΚΑΝΕ το! Ό,τι θέλεις να πεις, ΠΕΣ το! Μόνο μην αφήνεις το χρόνο να περνάει....
γιατί όπως έλεγε και ο Αννίβας "Aut viam inveniam aut faciam!" κοινώς "ή θα τον βρούμε το δρόμο ή θα τον φτιάξουμε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου