Ονείρωξη

Θάνατος: το σταμάτημα λειτουργιών ενόργανων όντων,το τέλος της ζωής... για άλλους γεγονός. Τι πρέπει να καταλάβεις τώρα απ αυτό? Ποιος φόβος να σε αγγίξει αν η καρδιά σου σταματήσει; Ποια αγάπη να ανασάνεις, αν σου στέρεψε ο αέρας; Ποια λύτρωση να ζητήσεις, αν δεν υπάρχει γυρισμός; 

Θάνατος χα! Στ' αυτιά μου ακούγετε ύμνος μιας χώρας χωρίς σημαία, μιας έννοιας χωρίς σημασία. Ξέρεις τι κάνει το θάνατο μοναδικό; ότι δεν μπορείς να τον κερδίσεις. 

Κάποτε μου είπαν πως με δύο τρόπους τον κερδίζεις: κάνοντας παιδιά και με δόξα. Λοιπόν αν σε έβαζαν να διαλέξεις ποια έννοια θα σου γυάλιζε; 

Εμένα πάντως ο θάνατος, περιτριγυρισμένος από ψυχές που δεν κατοικούν σε σώματα πια. Από μια ησυχία περικυκλωμένος να 'μαι, όπως κι αυτή που έχουν τα λόγια μου.

Ξέρεις, κάποτε ονειρεύτηκα ότι είχα πεθάνει και πως ήμουν σ' ένα γυάλινο φέρετρο τόσο ανάλαφρος από τα βάσανα μου και τους φίλους μου που γίνανε σταγόνες που έβγαιναν από το σώμα μου. Σταγόνες που έβγαιναν από το σώμα μου. Και οι σταγόνες ρυάκια, πόνοι που γέμισαν το φέρετρο μου ώσπου άρχισε να στάζει στο καλό χαλί του σπιτιού μου. Όλοι όσοι ήταν γύρω μου τα χάσανε .Μόνο εγώ ήμουν γαλήνιος σαν την ηρεμία μετά από μια μεγάλη μπόρα. Μετά από τη γαλήνη του θανάτου μετά τη μπόρα της ζωής. 

Τι υπάρχει μετά το θάνατο. Δεν ξέρω . Ξέρω τι υπάρχει πριν και αυτό το λένε ζωή, εγώ το λέω βούρκο συναισθημάτων. Λοιπόν μη φοβάσαι να πεθάνεις, να φοβάσαι ποσά σ' αγαπώ δεν είπες όταν ζούσες, πόσες αγκαλιές δεν έκανες, τι έδωσες, τι πήρες; 

Και τελικά σαν ο θάνατος σου φορέσει το μαύρο κουστούμι του με την τεράστια κουκούλα, μη ξεχνάς πως δε θα φαίνεται το πρόσωπο σου. Θα 'ναι λυτρωτικό γιατί δεν χρειάζεται πια να πεις ψέμματα... Είσαι δικαιολογημένος!