Έπειτα, επιεικώς κι εμείς, τα "παίρνουμε στο κρανίο" - με τον θύτη φυσικά - ανασύρουμε από τη βιβλιοθήκη του μυαλού μας όλη την υβριστική φρασεολογία που έχουμε μάθει κατά τη διάρκεια της ζωής μας και το εκφράζουμε είτε από μέσα μας είτε εξωτερικεύοντας τα - σπανίως ωστόσο (αν όχι, ποτέ) στον ίδιο το θύτη - και εν τέλει, αφού η διάθεση μας έχει πιάσει πάτο, καθόμαστε και βράζουμε στο ζουμί μας (!) μέχρι την επόμενη φορά...
Παρ' όλα αυτά όμως, όλοι φτάνουμε στο σημείο κάποια στιγμή όπου λέμε: "ό,τι έγινε έγινε και δεν αλλάζει", οπότε ας το αποδεχτούμε κι ας πάμε παρακάτω... αλλά, επειδή δεν αλλάζει αυτό που έγινε, δε σημαίνει πως δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε εμείς. Και πώς γίνεται αυτό ρε φιλενάδα; θα μου πείτε...
 | Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου. |
ΠΗΓΗ: http://www.gnomikologikon.gr/
Pay attention!!!
- Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους! Ξεκάθαρες συμφωνίες λοιπόν, με ακόμη πιο ξεκάθαρες συνέπειες, βοηθούν στο να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις. Περιττό να πω, πως οι "συνέπειες" θα πρέπει να επιβάλλονται!
- Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει! Πριν απαντήσεις σε οποιοδήποτε ερώτημα, πριν δεσμευτείς σε οιαδήποτε συμφωνία και πριν κάνεις γενικά το οτιδήποτε, Πάρε χρόνο! Άκου το σώμα σου, το μυαλό, την καρδιά σου... Θέλεις πραγματικά να το κάνεις; Σκέφτηκες; Σοβαρά τώρα, σκέφτηκες; είσαι πραγματικά διατεθειμένος να αναλάβεις ή να δεχτείς το ζητούμενο αλλά και να επωμιστείς τις συνέπειες σε κάθε περίπτωση;
- Σταμάτα να κατηγορείς συνεχώς τον θύτη. Ναι, το καταλάβαμε. Είναι απαράδεκτος, το λιγότερο. Το θέμα είναι, εσύ τι κάνεις; εσύ τι είσαι; άμοιρος ευθυνών; Δε το νομίζω!
- Το σημαντικότερο όμως όλων... Συνειδητοποίησε ότι, τη ταμπέλα του θύματος τη βάζεις μόνος/μόνη σου στον εαυτό σου, τη δύναμη στο θύτη τη δίνεις εσύ. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Βάλε όρια! Μάθε να λες ΟΧΙ!!!
