Χωρίς εμένα...

Εντελώς ξαφνικά άρχισα να σε θυμάμαι. Θύμισες το πρώτο μου ποδήλατο, την πρώτη μας βόλτα στο πάρκο, τον πρώτο έρωτα μου, την πρώτη μου ερωτική απογοήτευση, το γάμο μου και ήσουν σε όλα εκεί. Αυτό που δεν θυμήθηκα ήταν να μου λες πως μ' αγαπάς. Ποτέ δε μου το είπες. Όχι, δεν σε κατηγορώ, αλλά ήθελα να μου το πεις. Ξέρω πως μου το 'δειχνες, αλλά ποτέ δεν το 'πες. Γιατί δεν το 'πες; ήθελα πολύ να τ' ακούσω, παρά πολύ.

Έτσι σήμερα μου 'ρθε ένα τραγούδι που τόσο ωραία έλεγες. “Θάλασσες τ' ατέλειωτα μας λάθη, θάλασσες οι πίκρες που μου 'δωσαν οι φίλοι μου...”. Και βγήκες από μέσα μου σιγά σιγά με τα δάκρυα, χωρίς να ξέρω γιατί, σε σκέφτηκα· απλά ήθελα ο πόνος να βγει από μέσα μου κλαίγοντας, αλλά δεν ήθελα να βγεις εσύ. Εσύ θέλω να μείνεις για πάντα μέσα μου γιατί όπως λέει και το τραγούδι που μου 'λεγες: “σκάλωσε η ζωή στη πονηριά μας, μια στιγμή κρατάει η χαρά μας”. Οι δικές μας στιγμές δεν κράτησαν πολύ. Σε ήθελα απόψε πολύ... να τα πίνουμε παρέα και να σου λέω πως περνάω. Γιατί υπάρχει αυτή η απόσταση; Πού να σε βρω; Και κάπου εκεί άρχισα να κοιτάω τον ουρανό μήπως και δω τα μάτια σου, αλλά δεν ήταν πουθενά. Βλέπεις, ξέχασα ότι πλέον κατοικούν σε άλλο σώμα. Και αυτό το σώμα δεν το βρήκα ακόμα, γι' αυτό υπέγραψα άλλοτε εκείνο το χαρτί, για να τα δω μια φορά ακόμα κι ας διαφέρει το στόμα που στολίζει με λέξεις την ύπαρξη του καθρέφτη μιας διαφορετικής ψυχής απ' τη δική σου. Δεν ζητάω πολλά... θέλω να δω τα μάτια σου· τίποτα άλλο. Συγγνώμη που ζήτησα τώρα να τα δω, αλλά νόμιζα πως είχα χρόνο. Όμως δεν είχα. Έφυγες ξαφνικά και δεν πρόλαβα να σε δω στα μάτια. Τόσα χρόνια και δεν πρόφτασα! Νόμιζα πως είχα χρόνο και λέω συνέχεια πως δεν φταίω, αλλά φταίω...

Δεν μπορώ άλλο, μη μ' αφήνεις άλλο έτσι, δεν μπορώ να συνηθίσω την απουσία σου. Θέλω να 'σαι εδώ μ' όποιο τρόπο μπορείς. Μετά σκέφτηκα εμάς που άφησες πίσω, που ποτέ δεν μας εγκατέλειψες κι έκλαιγα όλο και περισσότερο, συνέχιζα να κοιτάω τον ουρανό μήπως σε δω, αλλά δεν ήσουν πουθενά. Έβαλα ν' ακούσω το τραγούδι για να μου κανείς παρέα έστω κι έτσι, αλλά δεν είναι το ίδιο. Πήγα να πλυθώ κι όπως κοίταγα τον καθρέφτη βρήκα έναν λόγο για να μ' αγαπάω· επειδή σου μοιάζω. Λοιπόν, μείνανε στη μέση τα όνειρα μας. Μου στέρεψε η φωνή, έκλεισα σ' ένα υπόγειο τα συναισθήματα που νοιώθω για 'σένα κι εγώ στη μέση. Θα αντέξω γιατί ζεις μέσα μου κι εσύ.