Μια μέρα δικτάτορας... (μέρος ΄Β)

Μια μέρα δικτάτορας να ήμουν...

Και ναι μεν ξεκίνησα από τα μικρά μου φιλαράκια στο Ά μέρος, αλλά δε θα μπορούσα να μην ασχοληθώ με τον κόσμο των μεγάλων. Πολιτική, Δικαιοσύνη, Σύνταγμα... βαρύγδουπες λέξεις που στο πέρασμα των χρόνων χάσανε την αξία τους, κρύφτηκε από πίσω τους η λαμογιά κι ακόμη περισσότερο τα λαμόγια.

Αφού λοιπόν, για τα δικά μου δεδομένα, δε νοείται εν έτη 2018 να έχουμε σύνταγμα του 1975 με τρεις αναθεωρήσεις έως αυτήν του 2008 σαν τα μπαλώματα στους δρόμους μας, με "παραθυράκια" ορθάνοιχτα και έτοιμα να υποδεχθούν τον κάθε επιτήδειο, αλλά και κατάφωρες αδικίες προς όσους δεν έχουν το χρήμα να πολεμήσουν, ενώ παράλληλα έδωσε το ελεύθερο σε κάποιους να μετατρέψουν τη χώρα μας σε ξέφραγο αμπέλι... μια επανεξέταση θεωρώ πως επιβάλλεται.

Πολιτική ασυλία; Τι είναι αυτό; Πολιτικοί - προδότες που έδρασαν με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντα, παρέα με κάθε μικρό - μεγάλο απατεώνα των δημόσιων αρχών και μη θα αντιμετωπιστούν ως οι χειρότεροι εγκληματίες προς παραδειγματισμό! Θέματα εθνικά, οικονομικά κ.ο.κ θα διαχειριστούν με μόνο κίνητρο την αγάπη για τον Έλληνα, την Ελληνίδα και για την πατρίδα μας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει να χαλάσουν σχέσεις με χώρες που θέλουν να τους ανήκουμε ή ακόμη και αν σημαίνει να ζοριστεί ο απ'αυτός μας προκειμένου να μπορέσουμε να δώσουμε ξανά στα παιδιά μας τη χώρα που τους αξίζει.

Κάποτε η αρχαία αγορά αποτελούσε μέρος συνάντησης των πολιτών για ανταλλαγή απόψεων και λήψη αποφάσεων και... εντάξει, αυτό δεν είναι εφικτό πλέον, ούτε ήταν και πολύ δίκαιο τότε... μια που δεν είχαν όλοι δικαίωμα συμμετοχής, αλλά με το διαδίκτυο σε πλήρη ισχύ είναι άκρως εφικτό, απαραίτητο, για να μην πω και υποχρεωτικό.

Φυλακές - εκπαιδευτήρια κακοποιών μετονομάζονται σε "Κέντρα Επανεκπαίδευσης - Μητέρα", όπου σαν άλλη μάνα θα έχουν ως στόχο να δώσουν σε αυτούς τους ανθρώπους ό,τι δεν πήραν... να εκπαιδευτούν και να επανενταχθούν στην κοινωνία ως ισότιμα και ενεργά μέλη της. Ο διαχωρισμός τους, φυσικά, ανάλογα με το αδίκημα τους είναι ευνόητος, ενώ δεσμοφύλακες - εκπαιδευτές, διευθυντάδες και καθείς εμπλεκόμενος θα ελέγχονται σε κάθε τους βήμα.

Κάθε πόλη και χωριό έχει ένα μέρος όπου φοβάσαι να πατήσεις το πόδι σου· στην Θεσσαλονίκη είναι ο Δενδροπόταμος και όχι μόνο, στην Κρήτη τα Ζωνιανά, στην Αθήνα... πιο να πρωτο-πει κανείς... και πάει λέγοντας... Αν θέλεις να καθαρίσει η χώρα σου από ναρκωτικά και "σκουπίδια", πρέπει να βγάλεις "καθαριστές" στους δρόμους με πολύ ξεκάθαρες εντολές.

Είπα, είπα και ούτε τα μισά δεν κάλυψα... Οπότε μάλλον έπεται η συνέχεια... Αλλά, ένα τελευταίο θα το πω...
Σαν πολλοί μαζευτήκαμε... Τα σύνορα μας έκλεισαν! Όσοι πρέπει να πάνε σε... άλλα μέρη, σ'άλλη γη... στο καλό...κι όταν θα είναι η χώρα σε θέση να τρέφει τα παιδιά της, αν έχει ανάγκη από άλλα χέρια, βλέπουμε... 

Α! και... κάτι Ερντογανάκια και Σλαβάκια, εμείς οι Έλληνες τα τρώμε για πρωινό!

To be continued...