Ένα ταξίδι είναι η ζωή!

Λευκό χαρτί έρχεσαι σε τούτη τη ζωή, που περιμένει να γραφτεί η ιστορία σου...

Και στέλνει δίπλα σου ο Θεός ανθρώπους για να σε φροντίσουν, τα πρώτα βήματα σου στη ζωή μαζί να περπατήσουν, να ζωγραφίσεις τα όνειρα σου - να σε καθοδηγήσουν... (ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε...)

Μα είναι δύσκολοι οι καιροί...  τα βήματα πολλές φορές γίνονται βαριά κι έχεις όλους αυτούς που σου φωνάζουν "Σοβαρέψου! Σταμάτα να περπατάς στα σύννεφα, προσγειώσου!" και κάπου εκεί ξεχνάς να ζωγραφίζεις... 

Έπειτα ακούς τη γνωστή ατάκα "τι θα πει ο κόσμος", δοκιμάζεις την αποδοκιμασία μαζί με τη φίλη της την κριτική κι αρχίζεις να φοράς τη μια μάσκα μετά την άλλη, ώσπου ξεχνάς ποιος είσαι...

Κι ύστερα σου λένε "καλοί κι οι φίλοι, αλλά τώρα πρέπει να..." κι εγκλωβίζεσαι στον τρελό ρυθμό της καθημερινότητας, στο κυνήγι της "ευτυχίας", απομακρύνεσαι από φίλους καρδιακούς - από ανθρώπους άλλοτε σημαντικούς, ξεχνάς να μιλάς αληθινά και να ακούς...

Μα το ταξίδι είν' δικό σου κι αν αφήσεις άλλους καπεταναίους να χαράξουν τη ρότα σου θα βρεθείς στη μέση του ωκεανού να πνίγεσαι...

Μη γελιέσαι όμως· η αλλαγή είναι δύσκολη, θέλει χρόνο και υπομονή. Πρόσεχε μόνο, μην πέσεις στην παγίδα της μοναξιάς... γιατί ναι, η αλλαγή είναι μοναχική διαδικασία... μα σα μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, τους φόβους ή την απελπισία... το φορτίο γίνεται ξάφνου πιο ελαφρύ... Και μαζί και μόνος λοιπόν σ'αυτή τη διαδρομή, όπου ως ο ιδανικότερος συγγραφέας θα πάρεις την πένα και θα γράψεις το δικό σου βιβλίο...

Κι όπως πολύ σωστά και όμορφα το έθεσε ο Καβάφης... κοίτα να απολαύσεις το ταξίδι!!!

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·

σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.